Man’s Search for Meaning
Viktor Frankl is een interessante man. Hij ontwikkelde een vorm van therapie genaamd logotherapie waarmee hij vooral inhaakt op existentiele zaken. Waar moderne psychologie vaak naar cognitieve therapie (Waarbij je kijkt naar redenaties en gedachtenpatronen en die probeert aan te passen*) , medicatie en gedragsinterventies probeerde Viktor met logotherapie een meer existentiële, bijna spirituele (Bijna een vies woord, spiritueel. In dit geval is het kijken naar de redenen voor het bestaan en dus een stuk levensovertuiging) aanpak van persoonlijke problemen.
Een mooi idee, omdat de therapie samenhangt met zingeving, besluiten wie je bent en wat je belangrijk vindt in het leven en vanuit die basis verder bouwen, i.p.v. slechts een ‘probleem’ oplossen. Helaas voor Viktor kwam er iets tussen. De tweede wereldoorlog.
Hij raakte zijn manuscript kwijt, zijn vrouw was in een ander kamp geplaatst en moest overleven in het concentratiekamp Auschwitz (En Dachau).
In het eerste deel van zijn boek schrijft hij openhartig en zonder verfraaiing over het leven in Auschwitz. Droog wordt lijden, verlies, dood en mishandeling aan de lezer voorgelegd. Tijdens het hele boek blijft hij echter ook beschouwend. Hij loopt niet in de val van het slachtofferschap of zwart-wit denken maar geeft weer hoe het leven ook achter prikkeldraad doorging.
Na dit alles bleef hij verbazingwekkend positief. Hij heeft een kant van de mensheid gezien die niet mooi is maar neemt je door zijn ervaringen mee naar de grondslag van zijn logotherapie. Dat is dan meteen het tweede deel van het boek, een korte introductie in logotherapie, waarbij er vooral wordt gekeken naar de vraag in welke (Gedachten/gevoels)wereld je wilt leven en hoe je daar heen zou kunnen komen.
Viktor Frankl wordt beschouwd als een lid van de human potential movement, een groep van gelijkgestemden die de mens zien als een wezen wat niet inherent goed of slecht is maar beiden kan worden.
Als er een boek is wat ik mensen zou aanraden om te lezen, dan is dit het wel. Veel (zelfhulp)boeken blijven neerkomen op instructies. Doe dit, leer dat en toon dit gedrag. Dit boek daagt je uit om vooral te kijken naar de wereld om je heen en wat jij daarvan vindt.
En misschien ten overvloede, nog een filmpje van de goede man:
* Heel cru samengevat.
The last lecture
Een presentatie van anderhalf uur van Randy Pausch. Elk jaar heeft de Carnegie Mellon universiteit in de Verenigde Staten een zogenaamde ‘last lecture’ aan het einde van een collegejaar. Een docent wordt gevraagd om een college te geven met de laatste les die de studenten volgens die docent mee zouden moeten nemen voor de rest van hun leven.
Randy Pausch is er kort voor deze presentatie achter gekomen dat hij alvleesklierkanker heeft en nog maar kort te leven heeft. Hij geeft daarom deze les met als thema “How to achieve your childhood dreams”. Hij vertelt over zijn eigen leven en ervaringen en hoe het belangrijk is om het plezier en de motivatie te blijven vinden om de dingen te doen die belangrijk voor je zijn. Ik kan deze presentatie niet de omschrijving geven die het verdient. Kijk hem gewoon.
Why leaders eat last
Een speech van Simon Sinek waarin het verborgen sociale contract van leiderschap zichtbaar wordt gemaakt. Leiders zijn mensen met een hoge status (Of hoge beloningen/bezittingen die een proxy voor status zijn). We vinden het heel normaal dat deze mensen meer rechten, luxe of mogelijkheden hebben dan mensen zonder hoge status. De keerzijde is dat we verwachten dat een leider zichzelf opoffert voor zijn ‘groep’ als dat nodig is.
Dat is waar het geheel interessant wordt. Als onze leiders zich niet opofferen voor de groep zijn ze geen leiders en hadden ze dus geen recht op de voordelen van de leiderpositie. Om het geheel nog complexer te maken is de standaardweg van geld geven geen opoffering. Dat kost de leider niets. Het gaat erom dat de leider persoonlijk ‘moeite’ doet voor de groep en personen. Er moet dus persoonlijke aandacht, tijd of opoffering inzitten.